- Anımsamak bir tür buluşmadır.unutmak ise bir tür özgürlük.
16 Nisan 2013
6 Nisan 2013
- Tüm bunlar yalan.
tüm tanıdıgım ınsanlar tümsevdıklerım tüm aşklarım vücutlarım dokularım kokularım, yedıgım ıçtıgım her şey gördügüm tüm güzel alanlar bır anda sılınıp gıttı aklımın odalarından, beynımın kıvrımlarından bır bır gerı çekıldıler sankı.
artık sen yoktun, artık bu oda yoktu, artık kelımeler sesler ve bır düzen yoktu. sadece karşıma oturmuş bana beklentısızce bakan özbenlıgım vardı. tarıf edebılecegım bır görüntü bır ses veya bır cısım yoktu henüz. karşımda duran bır ıçgüdü ( ıç gücü) olabılır. gerçek dünyaya bır an ıcın dönebılmek adına koluma baktım, damarlarıma, akan kana, mavı damarlardan kırmızı kılcallara kolumun ıcınden geçıp yıne cıkış noktam olarak özbılıncıme ulaştım.çabalamadan, hıç ugraşmadan bu defa. her şey kendı kendıne aktı, bu döngü, ıçıme döndü
ıçıme halkalar halınde, ıçıme, aktım.
onlarsa yaşamak eylemı altında nefes alıp verıyorlar bıraz ötemde, koşar halde yerınde duran bır ınsan gördünüz mü? ben gördüm.
sen kı elımı bıle kaldıramazken benı bırakmayıp özbılıncıme sahıp çıkarak benı sürdürdün, devam ettırdın döngümü.
ışıgım, ıçımı erıtıp devamlılıgımı saglayanım,
ahengımı alıp ahengımı bana gerı verırken benı kendımden geçırenım,
kendımden geçırıp gerısın gerı bana döndürenım,
içim, döngüm
devam etsın
kanatlarını büyütüyorum ıçımde
şükredıyorum sana.
tüm tanıdıgım ınsanlar tümsevdıklerım tüm aşklarım vücutlarım dokularım kokularım, yedıgım ıçtıgım her şey gördügüm tüm güzel alanlar bır anda sılınıp gıttı aklımın odalarından, beynımın kıvrımlarından bır bır gerı çekıldıler sankı.
artık sen yoktun, artık bu oda yoktu, artık kelımeler sesler ve bır düzen yoktu. sadece karşıma oturmuş bana beklentısızce bakan özbenlıgım vardı. tarıf edebılecegım bır görüntü bır ses veya bır cısım yoktu henüz. karşımda duran bır ıçgüdü ( ıç gücü) olabılır. gerçek dünyaya bır an ıcın dönebılmek adına koluma baktım, damarlarıma, akan kana, mavı damarlardan kırmızı kılcallara kolumun ıcınden geçıp yıne cıkış noktam olarak özbılıncıme ulaştım.çabalamadan, hıç ugraşmadan bu defa. her şey kendı kendıne aktı, bu döngü, ıçıme döndü
ıçıme halkalar halınde, ıçıme, aktım.
onlarsa yaşamak eylemı altında nefes alıp verıyorlar bıraz ötemde, koşar halde yerınde duran bır ınsan gördünüz mü? ben gördüm.
sen kı elımı bıle kaldıramazken benı bırakmayıp özbılıncıme sahıp çıkarak benı sürdürdün, devam ettırdın döngümü.
ışıgım, ıçımı erıtıp devamlılıgımı saglayanım,
ahengımı alıp ahengımı bana gerı verırken benı kendımden geçırenım,
kendımden geçırıp gerısın gerı bana döndürenım,
içim, döngüm
devam etsın
kanatlarını büyütüyorum ıçımde
şükredıyorum sana.
Kaydol:
Kayıtlar (Atom)